Εσύ ο λαός ο αρακάς και εγώ η αγκινάρα
για χρόνια παίζουμε μαζί την μακριά γαϊδάρα
ρόλοι φθηνοί και σκοτεινοί μπαίνουνε στο πετσί μας
μερίδες δυσανάλογες έχουμε στο φαί μας

Θέλω να είστε κόσμιοι συνθήματα μην λέτε
κι όταν τον Τούρκο σκέφτεστε συνέχεια να κλαίτε
το αίσθημα υποταγής να σας διακατέχει
το έργο ακατάλληλο για όποιον δεν αντέχει

Μιάσματα αν μοιάζουμε και μας χαρακτηρίζει
μια δυσοσμία έντονη ψοφίμι που θυμίζει
απ το τιμόνι φεύγοντας της ακυβερνησίας
θα πάρετε το μήνυμα μια φαύλης εξουσίας

Κι όσα υποκατάστατα θα μ’ αντικαταστήσουν
τι νοιώθατε για μένα νε ποτέ δεν θα ρωτήσουν
τους συνοδεύει και αυτούς του έθνους η κατάρα
καμένος και ο αρακάς, μαύρη και η αγκινάρα