Και υποκλίσεις κάνουμε και πίτες για σουβλάκια
όσο εσείς σωπαίνετε και κάνετε νανάκια
πως είσαστε για λύπηση είναι κοινό τοις πάσι
και δεν υπάρχει κουρελού την γύμνια να σκεπάσει

Όλα κυλάνε ρόδινα μέσα στην φαντασία
η σήψη όμως μαίνεται μέσα στην «ηγεσία»
σχέδια υποχθόνια έχουμε καταστρώσει
και των παιδιών σας οι αυλές έχουνε ερημώσει

Σας φάγαμε τα σωθικά θανάτου αποφάγια
και γίνεται έξω της τρελής με δολοφόνων σκάγια
όλο ρωτάει την μάνα του ο γυιός της πως θα ζήσει
μα αυτή δεν έχει τίποτα για να του απαντήσει

Μαύρα σκουλήκια βρώμικα στο χώμα πατημένα
θα πρεπε να βρισκόντουσαν αυτοί αντί για σένα
μην αναβάλεις για αύριο το σύμπαν σε σκουντάει
«σήκω ακατανόμαστε το χάλι σου που πάει;»